In 2012 bouwde kunstenaar Peik Suyling een hout gestookte leemoven in zijn mobiele werkplek, een schaftwagen uit de wegenbouw. Hij deed dit uit eigen behoefte om uitdrukking te geven aan een zoektocht naar eenvoud om van daaruit ruimte te vinden om te creëren. Mensen reageerden positief en herkenden wat hij daarmee in beweging bracht. Ze kwamen erop af om mee te doen en de bakkerij te gebruiken als bijzondere vorm van ontmoeten en plek voor uitwisseling. Dit werd de eerste 'Bakkerij de Eenvoud'.
Deze eerste mobiele bakkerij werd gebruikt in allerlei situaties en trok ook naar andere plekken in het land en verraste ook anderen als ruimte voor mensen om elkaar te leren kennen, en ideeën soms letterlijk te kneden, te laten rijzen en af te bakken. De bakkerij bleek letterlijk en figuurlijk een vehikel voor jong en oud, met iedere denkbare achtergrond, om met elkaar in gesprek te raken. Soms zijn gesprekken klein en persoonlijk, maar minstens zo vaak gaan ze over grote veranderingen. De kracht van het samen brood bakken werd zichtbaar, tastbaar en inspireerde anderen om ook een eigen Bakkerij de Eenvoud te willen oprichten om lokaal samenspraak en samenwerking in gang te zetten.
Zo ontstonden er nog acht bakkerijen, sommige begonnen kortgeleden, andere al langer werkend en de achtste is onlangs betrokken geraakt. Twee mobiele bakkerijen op het platteland van noord en noordoost Groningen, één in een monumentaal hofje in Amersfoort, een mobiele en een vaste buurtbakkerij in Amsterdam, een vaste buurtbakkerij in Rotterdam en een vaste bakkerij op het Hembrugterrein in Zaandam. Iedere bakkerij heeft zijn eigen kwartiermaker(s), kunstenaars en samenwerking met mensen uit de omgeving. Iedere bakkerij creëert een eigen agenda en weet zich tegelijkertijd verbonden met de andere bakkerijen. We noemen dit collectief het ‘Bakkerij de Eenvoud’.
De kracht van Bakkerij de Eenvoud is dat de bakkerijen samen een landelijk netwerk vormen dat elkaar inspireert, ervaringen deelt, benaderingen vergelijkt en anderen inspiratie biedt om de samenleving vorm te geven. Gesprekken gaan bijvoorbeeld over thuisgevoel, veiligheid in de buurt, mantelzorg en de samenredzaamheid in krimpgebieden zoals in Groningen.